z żałobnej karty
Pożegnanie
Z bólem zawiadamiamy, że Profesor dr. hab. n. med. Olga Mioduszewska, wieloletni profesor Zakładu Patologii Centrum Onkologii w Warszawie, zmarła nagle 14.06.2018 roku w Warszawie.
Żegnamy człowieka wspaniałego, łącząc się w bólu z Rodziną i zapewniamy o naszej życzliwości, serdeczności i wdzięcznej pamięci.
A kogo będziemy pamiętać?
Pani Profesor w latach 1963–1971 kierowała Pracownią Histopatologiczną Ośrodka Onkologicznego w Łodzi. Od 1 września 1971 związana z Centrum Onkologii – Instytutem im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie kierowała Pracownią Technik Specjalnych, a po przejściu prof. Ludwiki Sikorowej na emeryturę, została Kierownikiem Zakładu Patologii.Przechodziła kolejne etapy zawodowe takie jak specjalizacje I i II stopnia z patomorfologii oraz naukowe uzyskując stopień doktora nauk medycznych, potem doktora habilitowanego i profesora.
Była znana i szanowana w środowisku patomorfologów. Pomagała każdemu, kto gubił się w zagadnieniach z kręgu patologii ogólnej i hematopatologii, którą opanowała w stopniu perfekcyjnym. Dzięki pracy i doświadczeniu była istotnym ogniwem diagnostyki klinicznej, jej diagnozy histopatologiczne nie raz wyjaśniały kłopoty klinicytów. Była ich równoważnym, a czasami decydującym partnerem. Pamiętamy ją jako człowieka wielkiej pracy i wielkiej prawości.
Pani Profesor była autorem lub współautorem licznych publikacji naukowych. Dotyczyły one głównie zagadnień histokliniki i immunopatologii chorób układu chłonnego. Elementy poznawcze i praktyczne jej badań, stanowiące istotny wkład do rozwoju hematopatologii w Polsce i zagranicą, przyczyniły się do utrwalenia znaczenia nowoczesnych metod analizy immunomorfologicznej w diagnostyce chłoniaków. Pani Profesor była jedynym przedstawicielem Europy Centralnej i jedyną kobietą w Europejskiem Klubie Chłoniaków, w którym pod kierunkiem prof. Karla Lennerta powstała Klasyfikacja Kilońska Chłoniaków Złośliwych. W 2004 roku Profesor Olga Mioduszewska otrzymała Honorowe Członkostwo Polskiego Towarzystwa Patologów. Była najwybitniejszym w Polsce znawcą zagadnień patomorfologii chorób układu chłonnego.
Pani Profesor była badaczem ciekawym i dociekliwym, ostrożnym w stawianiu diagnoz. Niesłychanie skrupulatna, przede wszystkim miała na względzie dobro chorego człowieka. Zawsze otwarta na wszelką współpracę, szczególnie w stosunku do młodych lekarzy. Poza nadzwyczajną twarzą jako doktor, potem docent i profesor była osobą wrażliwą na ludzkie sprawy i bolączki.
W życiu pozazawodowym, pozostanie w naszej pamięci jej fascynacja wnuczką i prawnuczkami, w której odnajdowała radość. Fascynowała ją też otaczająca przyroda.
W imieniu Zarządu Oddziału Warszawskiego PTP
Monika Prochorec-Sobieszek
